maiatza 13, 2015

ARRIARAN II, TXAPELDUN! (1955)



Joxe Arriaran, Arriaran II

Joxe Arriaran joan zitzaigun betiko aurtengo otsailaren 1ean, hain zuzen ere arrasatearrak bere lehen txapela irabazi zuenetik hirurogei urte betetzear zenean. Efemeridea maiatzaren 15ean ospatzen denez gero Arriaran II.aren lorpen historikoaren zehazkizun batzuk eta 1955eko egun hura Arrasaten nola bizi izan zen gogoratu nahi izan dut.

Joxe Arriaran 1926ko abuztuaren 13an jaio zen eta 1955 urte hartan iritsi zen lehen aldiz buruz buruko finalera. Aurreko urtean, 1954, semifinaletan galdu zuen partidua, hain zuzen ere, 1955ean arerio izango zuen Soroarekin, 1954ko txapelduna. Arriaran II.ak finalera heldu aurretik Mendieta, Zurdo de Mondragón eta Barberito kanporatu behar izan zituen. Soroa, berriz, txapelduna zelako zuzen-zuzenean ailegatu zen Bergarako frontoiko partidura.

La Voz de España, 1955-05-15
Arriaran eta Soroa atzelariak ziren eta ongi ezagutzen zioten elkarri. Biak adin berekoak genituen baina arrasatearraren eskarmentua handiagoa zen pilota munduan. Hala ere, zaletuak ez zetozen bat bi pilotariak aztertzeko orduan eta zein zen faboritoa ez zegoen garbi. Batzuentzat, sakean askoz trebeagoa zen Soroa eta horretan ikusten zuten punturik indartsuena. Beste askok, ordea, Arriaranen sasoia eta sufrimendurako ahalmena baloratzen zuten partiduari ekin aurretik. Hala ere, zioten azken horiek, Arriaranek irabazi ahal izateko pilotakadak luzatu egin beharko zituen. Partiduaren aurreko egunetan Joxe kontzentratu egin zen aitaren aldeko Mazmelako baserrian.

Adituak eta medioak ez ziren ausartzen irabazlearen izena asmatzera. Adibidez, La Voz de Españako Ezquiaga kritikoak zioen, partiduaren eguneko kronikan:

“Pepito Arriaran es otro caballero de las canchas, en las que posee más veteranía que el actual campeón, pese a ser ambos de la misma edad. En su menuda constitución física se encierra un gran pelotari. Magnífico zaguero en los duelos por parejas, a base de tesón ha conseguido también hacerse excelente manomanista.

Pako bere anaia, botileroa
Su campaña en el presente campeonato no ha podido ser más brillante, puesto que ha eliminado de la competición a Mendieta, Zurdo de Mondragón y Barberito, calificados adversarios los tres al título que ostenta actualmente Soroa. Aunque en varias ocasiones ha llegado a ser semifinalista, es ahora la primera vez que lucha por el título. Y sus posibilidades son grandes. Sus paisanos de Mondragón ven en él al sucesor del campeonísimo “Mondragonés”. Dotado de envidiables facultades físicas, es difícil batirlo en el peloteo ya que dispone de amplia pegada con ambas manos y su agilidad es felina. Al igual que Soroa, es un excelente padre de familia. Muchacho ahorrador, de vida ejemplar. Ha conseguido también hacerse con un coche y tiene asegurado su porvenir. ¿Conseguirá hoy inscribir su nombre en la lista de los grandes campeones?” 

Aurrekoa irakurrita, ideia egin dezakegu final haren inguruan zen zalantzaz. Elduayengo Migel Soroak, dena den, zale askoren sinpatiak zituen eta Bergarako frontoira bildutakoen artean egundoko giroa sortu zen, arrasatearraren aldekoak ere ez baitziren gutxi izan. Frontoia bete egin zen eta Radio San Sebastianek zuzenean erretransmititu zuen norgehiagoketa.

Igande hartako La Voz de España egunkarian, Ezquiaga kritikariak segitzen zuen partiduaren aurreko disekzioarekin:

Partidua amaitu da! Txapeldun!
“Si la lucha se prolonga es difícil batir al excelente zaguero mondragonés, que no se cansa de pelotear y pone siempre la pelota lejos del frontis. Actualmente atraviesa una racha de euforia por sus recientes éxitos y saldrá a la cancha más tranquilo que su adversario porque tiene menos que perder y mucho que ganar. Además últimamente ha aprendido a ejecutar los saques de forma efectiva. Aunque sus adversarios han sido todos ellos delanteros, con el disparo inicial ha conseguido tantos “quinces” como ellos. Por eso no me extrañaría que hoy saliese en plan favorito”

Txapelarekin
Bergarako frontoia jendez lepo ageri zen igande goizean. Bi pilotariek euren zaleak eraman zituzten eta giroa pil-pilean zegoen. Soroak Miguel Saralegi izan zuen botilleroa eta Joxe Arriaranen aholkularia bere anaia Pako izan zen. Partidua hasi aurretik, Soroa eta Arriaran II sakea ateratzen ibili ziren entrenamendu gisa. Ikusleek “neurtu” ahal izan zuten aurreko saio hartan bi arerioen egoera eta “katedra”rentzat Soroa hobeto zegoen prestatuta. Apustuak, beraz, elduayendarraren alde atera ziren, 80-56ra.

Txanpoia bota zen airera eta Arriarani egokitu zitzaion lehen sakea. Eta ekin zitzaion partiduari. Honen nondik norakoa ondoko bi argazkietan ikus daiteke, zuzen zuzenean El Diario Vascok maiatzaren 17ko erreportajean eman zuen bezala:


Arriaranen hogeita bigarren tantoarekin 92 minutuko lehiari eman zitzaion amaiera (1). Eta publiko osoaren txaloen artean, Arriaran II Soroaren zorion besarkada jaso zuen lehen lehenik. Batera pozezko eztanda izan zen, frontoian zeuden arrasatearren oihu eta kantuekin. Txapeldun eta txapeldunaren garaikurrak Tomas Garicano Goñi Gipuzkoako gobernadore zibilak entregatu zizkien bi pilotariei.

Amaitu zen kirol norgehiagoketa eta ospakizunetako soka etorri zen gero. Nola erreakzionatu zuen Arrasateko herriak? Hori hurrengo ekarpenean ikusiko dugu.

(1)  Joko efektiboa: 26 minutu.

Bigarren zatia:
 
 Arriaran IIri buruz gehiago:

Argazkiak: JMVM

http://www.fentmuntanyaiformacio.es








iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina